ریحانه

📕 باید نگاه خود را به نماز اصلاح کنیم

💠 چگونه می‌توان نماز را خوب خواند؟ اگر بخواهیم به نماز خود بها دهیم، بیشتر توجه کنیم و آن را بهتر بخوانیم، باید چه کنیم؟ ابتدا «باید نگاه خودمان را به نماز اصلاح کنیم» بعد به اقامه کردن یک نماز خوب بپردازیم.

💠 تصور رایج از نماز خوب این است که نماز خوب، همان نماز عاشقانه‌ای است که وصفش را در مورد اولیاء خدا شنیده‌ایم. خیلی‌ها تصور می‌کنند نماز خوب یعنی نمازی که از اول تا آخر آن اشک بریزی، از اول تا آخر در نماز از خوف خدا بترسی و بلرزی. تا گفته می‌شود نماز خوب، خیلی‌ها فکر می‌کنند یعنی نمازی که انسان در آن مستقیماً با خدا صحبت می‌کند؛ خدا را می‌بیند، به خدا و اولیاء خدا سلام می‌دهد و جوابشان را می‌شنود؛ در صورتی‌که منظور نماز خوب این نیست و معیار نماز خوب هم چنین چیزهایی نیست.

💠 معمولاً وقتی می‌خواهند ما را نصحیت کنند، به ما می‌گویند: «این چه نمازی است که می‌خوانی؟! می‌دانی امیرالمؤمنین(ع) موقع نماز چطور رنگ چهره‌اش از خوف خدا می‌پرید و چه حالی به ایشان دست می‌داد؟» گاهی اوقات این‌جور تبلیغات در مورد نماز، ما را پاک ناامید می‌کند. پیش خودمان می‌گوییم: «ما که هیچ وقت این‌جوری نخواهیم شد.» تا می‌گویند «نماز خوب»، ذهن‌مان سراغ نماز اولیاء خدا می‌رود. در حالی که نماز اولیاء خدا قله است. ما برای قدم برداشتن به سمت آن قله ابتدا باید به مقام نماز خوب برسیم.

💠 درست است که اهل‌بیت(ع) وقتی به نماز می‌ایستادند، تمام ارکان بدنشان از خوف حضرت حق می‌لرزید و از اشتیاق حضرت رب، رنگ چهره‌شان متغیر می‌شد، ولی فعلاً ما نمی‌توانیم چنین نمازهایی بخوانیم، شاید تا آخر عمرمان هم توفیق پیدا نکنیم این‌گونه نماز بخوانیم. پس قاعدتاً نماز خوب برای ما، نماز دیگری است.

💠 ما که هنوز در مراحل ابتدایی راه هستیم، نماز عاشقانه و نماز خائفانه خواندن هنوز در دسترس ما نیست. انسان که به این سهولت روزی پنج مرتبه از خدا نمی‌ترسد، ما شاید در عمرمان حتی یک بار هم از خدا نترسیده‌ باشیم. چشیدنِ «وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّه؛ و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيد‏» مربوط به اولیاء خداست. خوف از مقام خدا، فرق می‌کند با اینکه به خاطر گناهانمان از خدا بترسیم.

💠 ما فعلاً نه می‌توانیم نماز خائفانه بخوانیم، نه می‌توانیم نماز عاشقانه بخوانیم. ما فعلا باید شروع کنیم به نماز خوب خواندن و برای اینکار باید از همین ابتدا نگاهمان را نسبت به نماز تغییر دهیم. و تصور و انتظار خودمان از نماز خوب را به یک انتظار معقول و دست‌یافتنی تبدیل کنیم؛ نماز خوب لزوماً همراه با اشک و ناله یا شور و شوق نیست. پس نماز خوب چه نمازی است؟

📚 بخشی از کتاب “چگونه یک #نماز خوب بخوانیم؟” اثر علیرضا پناهیان
🔻قسمت ۸

@Panahian_ir | #معرفی_کتاب

سعید بیابانکی نوشت:

رفته بودم سمنان.یکی گفت در وصف شهر ما شعری بگو.هرچه فکر کردم که سمنان چه جاذبه توریستی دارد عقلم به جایی قد نداد.یهویی این دوبیت جرقه زد:

استان که نیست موطن مردان اکبر است
شهری پر از کرشمه پر از بنز خاور است
نصف جهان اگر به هنر شهره است و گز
سمنان ما ولی پرزیدنت پرور است!

💎 #چگونه_آسوده‌تر_زندگی_کنیم؟ (ج۳)

🔸طبق روایات، «فکرکردن» یک راه کلی برای رسیدن به آسودگی و آرامش است. انسان مؤمن با تفکر، بسیاری از مسائل و مشکلاتش را حل می‌کند.

🔸درباره چیزی که الان برایت مهم است فکر کن؛ اگر روزی را ببینی که دیگر این موضوع برایت مهم نیست، همین الان اهمیتش پیش تو کاسته می‌شود.

🔸بعد از تفکر، اولین اقدام برای رسیدن به زندگی آسوده این است که #فلسفۀ_رنج را بدانی و بفهمی که «چرا خدا در زندگی انسان رنج قرار داده است؟»

🔸همان‌طور که تحمل رنجِ ورزش، لازمۀ قوی‌شدن بدنِ انسان است، قوی‌شدنِ روح انسان و افزایش قدرت ما برای لذت‌بردنِ بیشتر هم بدون ورزش‌های روحی-که طبیعتاً با رنج همراهند- ممکن نیست.

🔸اساساً رنج، لازمۀ انسانیت و انتخاب‌گربودنِ انسان است و الا مثل حیوان می‌شد. در وجود انسان علاقه‌های متضاد و متعارضی وجود دارد که انسان به ‌سمت هر کدامش برود، به‌خاطر از دست‌دادنِ علاقۀ دیگر، رنج می‌کشد.

🔸خیلی از اوقات، خدا مشکلی برای آدم ایجاد می‌کند و می‌خواهد او حکمتش را بفهمد؛ همین‌که حکمتش را فهمید، مشکلش حل می‌شود!

👤 علیرضا پناهیان ۹۶.۷.۲
🚩 حسینیۀ آیت‌الله حق‌شناس

@Panahian_ir