به جسم خسته ی ملت همیشه جان بودی
طلایه دار غیوران این زمان بودی
تو قهرمان نه فقط در نبرد با دشمن
چو پوریا و چو آرش تو پهلوان بودی
به جسم خسته ی ملت همیشه جان بودی
اگر چه خسته ی دوران ولی جوان بودی
به دشت و کوه و بیابان به هر کجا هر دم
به سمت راه شهادت دوان دوان بودی
به جسم خسته ی ملت همیشه جان بودی
علم به دوش دلیری در این زمان بودی
کسی ندیده تو را لحظه ای جدا ز جهاد
به سوی معرکه ها دائماً روان بودی
به جسم خسته ی ملت همیشه جان بودی
برای مردم ایران تو قهرمان بودی
مطیع محض علی گشته ای چنان مالک
سپاه سید علی را تو پاسبان بودی
طلا داخل شود در نارِ فتنه
که گردد خالص اندر حارِّ فتنه
بلا و امتحان و آزمایش
همه یا تک به تک ابزارِ فتنه
تمرد کرد شیطان از خداوند
و شد از بعد آن معمارِ فتنه
کند افکار مردم محو دنیا
و باشد کاسب بازارِ فتنه
جدایی افکند با اختلافات
تفرق هست دائم کارِ فتنه
برادر را زمانی کشت قابیل
که در سر پروراند افکارِ فتنه
خدا فرمان به ویران کردنش داد
همان مسجد که شد دیوارِ فتنه
زمانی در لباس جنگ و آشوب
زمانی می‌خزد چون مار، فتنه
شود ممزوج دائم حق و باطل
کند تشخیص حق دشوار، فتنه
عیان آن دم شود ایمان انسان
که باشد چیره در پیکارِ فتنه
تو ای شاعر بدان هرگز نباشی
مصون از حیله بسیارِ فتنه
مبادا غافل از مکرش بمانی
خودت گردی زمانی یارِ فتنه
شود خالص بدی های تو «ققنوس»
اگر صابر شوی در نارِ فتنه