ریحانه

🔹چگونه است که وقتی آقای روحانی باد به دماغ می اندازد ، رگبار اهانت و اتهامات خلاف واقع را به سمت به منتقدان دانشگاهی و حوزوی و علمای برجسته و سپاه و بسیج و … می گیرد و با افتخار باد لبخند می زند، سیاسیون و رسانه های همسو با دولت نه تنها ترش نمی کنند، بلکه حتی برای او کف می زنند و هورا می کشند اما برای یک حاشیه چند نفره در راهپیمایی عظیم روز قدس (با فرض اینکه مهندسی تیم عملیات روانی نزدیک به دولت نباشد) کف بر لب می آورند و فریاد وامصیبتا سر می دهند؟ یک بام و دو هوا چرا؟!

🔹مگر #اهانت_بد و #اهانت_خوب داریم؟ یعنی اگر کسی عنوان ریاست جمهوری را یدک بکشد و به منتقدان فرهیخته ، القابی مانند ” مزدور، بی شناسنامه، ترسو، افراطی، جیب‎بر، مستضعف فکری، متوهم، بزدل ، کاسب تحریم، فاسد، عقب مانده، تازه به دوران رسیده ، عصر حجری و … ” نثار کند، شایسته است اما اگر چند نفر او را منافق بخوانند و با بنی صدر مقایسه کنند، کار ناشایستی کرده اند؟ اگر پای مشاوران امنیتی و عملیات روانی آقای روحانی در کار نباشد، باید گفت او مشتی از خروار را می درود که خود کِشته و آب داده است. چرا هیچ یک از مدعیان امروز، یک بار به بی نزاکتی های 4 ساله آقای روحانی اعتراض نکرده اند تا باور کنیم که صداقت دارند؟