ریحانه

در فلسفه ی قاره ای(قاره ی اروپا) انتقاد و نقد کردن (criticize) را در مقابل بحران (crisis) به کار می برند در واقع نقد میکنند تا بحران پیش نیاید.
بحرانی که در صورت عدم نقد یا عدم توجه به نقد پیش خواهد آمد به دو صورت است:
در صورت اول بحرانی که پیش خواهد آمد فقط نقد شونده را گرفتار خواهد کرد و نه نقد کننده را که در این صورت نقد کردن نصیحت کردن و خیر خواهی کردن است مانند اینکه بگوییم: “از این طرف نرو که خودت در چاه میوفتی نه من". که این صورت کمتر اتفاق میوفتد چون هر عملی برای دیگران هم تبعاتی دارد.
در صورت دوم بحرانی که پیش خواهد آمد هم نقد کننده و هم نقد شونده را گرفتار خواهد کرد که در این صورت نقد کردن امر به معروف و نهی از منکر است مانند اینکه بگوییم: “قایقمان یا بدنه ی هواپیمایمان را سوراخ نکن که همه مان غرق میشویم".
منتها اینجا نکته ای هست و آن اینکه امامان معصوم یا امامان قریب به عصمت اساسا بحران ایجاد نمی کنند و اصلا معصوم یا قریب به عصمت یعنی همین بحران ایجاد نکننده.
با توجه به حدیث دکترین امامتِ امام رضا علیه السلام امر به معروف و نهی از منکر با امام تحقق میابد چون اوست که حق را که منکر شده و مورد انکار است، معروف و عرف کرده و به آن امر میکند و باطل را که معروف و عرف شده، منکر و مورد انکار کرده و از آن نهی میکند.
از طرف دیگر نصیحت و خیر خواهی از حقوق امام بر ماموم است که ماموم برای امامش نصیحت و خیر خواهی کند منتها مسئله اینجاست که امام برای خود و مامومش بحران ایجاد نمیکند که این ویژگی یعنی تقوا داشتن و همین او را شایسته ی امامت کرده چه نسبی یعنی قریب به عصمت و چه مطلق یعنی عصمت کامله.
جالب است که این امام است که علاوه بر امر به معروف و نهی از منکر، نصیحت و خیر خواهی نسبت به ماموم هم میکند.
همانگونه که امام رضا علیه السلام فرمود: الامام انیس الرفیق.
یا اینکه میگویند امام از خود ما بر ما مهربانتر است.
سند اثبات این مدعا که امام معصوم یا قریب به عصمت برای خود یا مامومش بحران ایجاد نمیکند بلکه بلعکس مامومی که از امامش (معصوم یا قریب به عصمت مانند نائب امام معصوم) پیروی نکند برای خود و دیگران و امامش بحران ایجاد میکند، “بررسی تاریخ طرح ریزی استراتژیک” است.
البته امام معصوم یا قریب به عصمت و شیعیانش وظیفه الهی دارند برای دشمن کافر و مشرک و منافق بحران ایجاد کنند که بهترین دفاع، حمله است.
حرف دلواپسان و منتقدین برجام و IPC و 2030 و بانکداری ربوی و علوم انسانی غیر توحیدی و یک کلام لیبرالیسم درون نظام اسلامی این بوده و هست که:
“قایقمان را سوراخ نکن که همه مان غرق می شویم".

احسان فرشاد

t.me/EnqelabeEslamieQalb