ریحانه

قبل از آنکه من به چهار هدف مهم نهضت عاشورا و علت عزاداری برای عاشورا می پردازم و یک پیشینه ای از آن بگویم . می دانید قضیه ی کربلا از مسائلی است که قبل از وقوع برای آن اشک ریخته شده است حتی نقل است که آدم ابوالبشر ، زکریای پیامبر ، این کار را کرده اند و نام حسین یک نام مطهر بوده است . در نقلی دارد که پیامبر قنداقه ی امام حسین (ع)را گرفتند و اشک ریختند و امیر المؤمنین در روایتی دارد که وقتی برای جنگ صفین رفته بودند و از سرزمین کربلا عبور می کردند ، حضرت ایستادند و قدری از خاک کربلا را برداشته و بوئیدند و فرمودند: خوشا به حال تو ای خاک، یک انسانهایی از روی تو به بهشت می روند که بی نظیر هستند و آنجا اشک ریختند. پس به این حادثه قبل از وقوع هم تعظیم و تکریم شده است .

اما در خصوص عزاداری هایی که رسماً بعد از وقوع شهادت شروع می شود، نقطه ی آغاز عزاداری ابا عبدالله از قتلگاه و با زینب کبری است . اول کسی که بنیان مرثیه ، عزاداری و گریه را گذاشت عقیله ی بنی هاشم بود، که وقتی وارد گودی قتلگاه شد رو به مدینه معلی گفت: پدرم به قربان لب های قشنگ تو ، پدرم به قربان قلب داغدیده ی تو و این عزاداری به کوفه و شام می آید . امام سجاد(ع)فرمود : من فرزند آن کسی هستم که سر او را از تنش جدا کردند و من فرزند آن کسی هستم که او را با لب تشنه کشتند . ابتدا شام و بعد مدینه که آمد این عزاداری شکل سنتی نداشت ، مراسمی نبود چون جلوی آن را می گرفتند .

〖حجت الاسلام #رفیعی〗

🕋 @sebghatallaah